تأثیر الگوی حرکتی و شدت فعالیت بدنی بر میزان و نوع پروتئین اوری ورزشی در مردان جوان فعال

زمینه و هدف: پروتئین اوری ورزشی پدیده‌ای خوش خیم و زودگذر در میان ورزشکاران است، که بیش از مدت به شدت و نوع فعالیت وابسته می‌باشد. مطالعات فراوانی در رابطه با پروتئین اوری ورزشی شده، اما در رابطه با بررسی همزمان اثر الگوی حرکتی و شدت های زیر بیشینه فعالیت بدنی بر میزان دفع ادراری پروتئین، مطالعات محدودی وجود دارد. لذا بر آن شدیم تا تأثیر الگوی حرکتی و شدت فعالیت بدنی را بر میزان و نوع پروتئینوری بررسی نماییم. روش بررسی: در یک کارآزمایی نیمه تجربی 10 مرد جوان فعال، پروتکل های تمرینی شامل 3 الگوی حرکتی متفاوت (گام زن، چرخ کارسنج ثابت، نوار گردان) را در دو شدت زیر بیشینه (70 و 85 درصد MHR) در روزهای جداگانه انجام دادند. میزان دفع آلبومین(Alb)، پروتئین تام، کراتینین و بتا دو میکروگلوبولین(β2-m) قبل و بعد از فعالیت جمع‌آوری شد. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار spss و آزمون‌های آماری تک متغیره واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون تی تست زوجی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند.  یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری در میزان دفع پروتئین در ادرار، به دنبال فعالیت با سه الگوی حرکتی در دو شدت متفاوت دیده نشد. (05/0 P≤) تنها کراتینین بعد از فعالیت با گام زن با شدت 85% ضربان قلب بیشینه افزایش معناداری نشان داد (05/0 P≤)که احتمالاً می‌تواند ناشی از به کارگیری توده عضلانی بیشتر به طور همزمان باشد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان‌داد، الگوهای حرکتی متفاوت در شدت‌های زیر بیشینه تأثیر چندانی بر پروتئین اوری ورزشی نداشته و محرکی برای تاثیر عوامل اثر گذار بر پروتئین اوری ورزشی نمی‌باشند. لذا پیشنهاد میگردد جهت حفظ سلامت جسمانی افراد، به طور منظم و مرتب از تجهیزات کارسنجی استفاده گردد.